واکاوی رابطه‌ی انواع نظام‌های رفاهی با توانمندسازی اقتصادی زنان

توانمندسازی فرایندی است که با حضور در جریان زندگی زنان، حق انتخاب و آزادی عمل را برای آنان به ارمغان می آورد. شکل گیری فرایند توانمندسازی زنان نیازمند پیش شرط هایی است. یکی از مواردی که بیشتر صاحب نظران این حوزه بر آن تاکید داشته‌اند، نقش آفرینی «منابع» در جهت تحقق اهداف مطرح شده است. اما منظور از منابع، تنها تاکید بر سرمایه‌های اقتصادی زنان نیست. در ادبیات توانمندسازی، قوانین و سیاست گذاری ها نیز به عنوان یک منبع قابل اعتنا در نظر گرفته می‌شود که می‌تواند جایگاه زنان را بهبود بخشد. در پژوهش حاضر با عنوان «واکاوی رابطۀ انواع نظام‌های رفاهی با توانمندسازی اقتصادی زنان» "سیاست‌گذاری‌های اجتماعی" در انواع نظام‌های رفاهی  به عنوان عاملی اثر گذار در جریان توانمندسازی زنان درنظر گرفته شده است و سعی بر آن است تا با مقایسه میزان توانمندی اقتصادی زنان در سه نوع از نظام‌های رفاهی لیبرال، محافظه کار و سوسیال دموکرات، معلوم گردد کدام نوع از سیاست‌گذاری‌های اجتماعی توانسته است موقعیت مناسب‌تری را برای زنان فراهم سازد. بدین منظور با استفاده از داده‌های گزارش سازمان بین‌المللی کار در خصوص شکاف جنسیتی (2014) و به کارگیری روش تحلیل ثانویه به بررسی شاخص‌های توانمندی اقتصادی زنان در بین 18 کشور منتخب که بر اساس تقسیم‌بندی اندرسون در یکی از سه نوع نظام رفاهی مذکور قرار گرفته‌اند، پرداخته شده است. نتایج نشان می‌دهد که تفاوت در نوع سیاست‌گذاری‌های اجتماعی-رفاهی در دولت‌های رفاه، میزان غیر همسانی از توانمندی‌های اقتصادی را برای زنان فراهم کرده است به گونه ای که درنظام‌های رفاهی محافظه کار با سیاست‌های اجتماعی مبتنی بر الگوی مرد نان آور، زنان از توانمندی اقتصادی ضعیف‌تری برخوردارهستند ومیانگین توانمندی اقتصادی زنان در دو گروه از کشورها با نظام‌های رفاهی لیبرال و سوسیال دموکرات بالاتر است.